پرهام و دنیای تازه

به نام خدا دیروز پسر نازنین ما 2 قدم راه رفت. من از خوشحالی زنگ زدم به بابای پرهام. بابایی هم وقتی اومد خونه همراهش خودش یه تاب به عنوان جایزه برای پرهام اوورده بود. پرهام قبلا از تاب نوزادی اش خیلی استقبال نکرده بود. منهم چون توی کتابی خونده بود که تاب برای رشد مغز بچه ها به خصوص کوچکترها بده خیلی هم خوشحال شدم. ولی الان دیگه پرهام از تاب استقبال کرد. حتی بچه ی مهربونم از ما خواست تمام عروسکهاش رو ببریم کنارش تا اونها هم از تاب خوردن لذت ببرن! الهی دورت بگردم! قربون اون قلب مهربونت! به لبخند شادش نگاه کنید: تازه پسرم با گل ها هم مهربونه. جند روز پیش من یه گل کوچیک کاکتوس خریدم و گذاشتم لبه ی پنجره ی آشپزخونه تا با پرهام بهش آب...

به نام خدا   عکسی که می بینید در سال 58 گرفته شده. این دختر کوچیک منم و اون خانوم هم مامان عزیز منه. مادر عزیز! خوبی های تو رو نمی شه با هیچ کاری یا حرفی یا هدیه ای جبران کرد. ازت ممنونم و دوستت دارم. تو به من خیلی چیزها یاد دادی و از همه مهم تر امید به زندگی دادی. شادی و امید تو در هر لحظه به زندگی ما نشا ط می داد و می ده. منو ببخش که ازت دورم. مراقب خودت باش. امیدوارم سال های سال با پدر عزیز شاد و سلامت باشی. این عکس رو می بینید؟! بچه ام داره عروسک میمونش رو می خوابونه. روش هم ملافه کشیده. انگار داره به من می گه: اااااااااا! نمی خوابه این شیطون! دی شب بابای پرهام و پرهام عزیز به مناسبت روز مادر برای من یه روسری بنفش خو...

به نام خدا این عکس وقتی از پرهام گرفته شده که ایشون تازه از خواب بیدار شده! انگار داره به من می گه: دیگه نبینم شلوغ کنی بیدار شم ها! و اما خواب پرهام. خواب مقوله ی مهمیه که خیلی ها با اون مشکل دارند. یعنی اصلا نسل جدید کم خوابتر از ما هستند. البته بگم این گل پسر ما بعضی روزها در طول روز 3 تا 4 ساعت می خوابه. ولی شبها بد خوابی می کنه. یعنی خیلی وقتها بیدار می شه تا انگار منو کنترل کنه! باور کنید بارها دیدم که بیدار می شه و با دستهاش دنبال من می گرده. و اگه من خودم رو کمی کنار بکشم تا دستش به من نرسه گریه می کنه. و من با کمال میل همیشه اماده به خدمت هستم برای بغل کردن و اب و شیر دادن. شاید براتون خنده دار باشه و یا باورنکردنی؛ ولی واقع...

به نام خدا بله! اینم یکی از وسایل مورد علاقه ی پرهام! همچین در فکس رو دو دستی باز کرده و داره به سمت خودش فشار می ده کسی ندونه فکر میکنه پرهام همون مهندسیه که اومده اگه برگه ای فکسی چیزی توی گلوی این بیچاره گیز کرده بیاردش بیرون!...از شما چه پنهون ما دیگه فکس عزیز رو پشت چند تا مبل مخفی کردیم و اگه یه وقتی هم چشم پرهام عزیزمون بهش افتاد می گیم: عزیزم! خیلی دوره!... راستی به نی نی وبلاگ پسرخاله ی پرهام هم سری بزنید. ارمیا کلوچه ی مامان. این پسر خوشگل ما دی ماه 1389 به دنیا اومده. ارمیا با مامان و بابای خوبش و همه ی بستگان ما از ما دورند. یعنی ما تنها توی یه شهر غریب هستیم. بنابراین دیدن عکسهای ارمیا و پرهام از این راه برای همه ی ما خی...

به نام خدا از همون اول این گل پسر ما خیلی اهل خواب نبود! توی بغلم می خوابید ولی تا می گذاشتمش توی رختخوابش فنر چشماش باز می شد یا خیلی می خوابید بعد ار 20 دقیقه لالا بلند می شد! من به هیچ کاری نمی رسیدم و اگه مادرعزیزم نبود چه بسا دیوانه می شدم!!! شاید باورتون نشه ولی اونقدر کم می خوابید و به صداها حساس بود -البته هنوز هم هست حالا کمی کمتر- که ما تموم عوامل تولید صدا رو از جمله تلویزیون؛ آیفون؛ صدای حرف زدن خودمون و هرچی که می تونه صدایی داشته باشه رو خاموش یا منکوب می کردیم!! تا امپراطور کمی بخوابه. هنوز هم من وقتی پرهام عزیزم می خوابه تمام گوشی های تلفن ثابت و همراه رو روی سایلنت می گذارم و آیفون رو خاموش می کنم. پرهام خیلی هم توی خواب و...

به نام خدا   من از وقتی تازه خوندن و نوشتن یاد گرفته بودم تا الان که بالاخره سنی ازم می گذره!! همیشه عاشق کتاب خوندن بودم و هستم. فکر می کنم این ژن از پدر نازنینم به من ارث رسیده. و حالا به پسرکوچولوی نازمون اقا پرهام. از مرداد ماه 1389 یعنی وقتی پرهام چهار ماه و نیم سن داشت براش کتاب می خونم. البته از قبل آواز خوندن و شعر و لالایی خوندن جزو برنامه ام بود ولی کتاب رو از نیمه ی مردادماه شروع کردیم. بابای پرهام رفته بود و 60 هزار تومان برای پسرش کتاب شعر و هوش و ترانه خریده بود. پرهام شعرهای ناصر کشاورز رو خیلی دوست داره منم بیشترشون رو حفظم. ترانه های نی نی کوچولو و می می نی(که این سری دوازده تایی اخری رو خاله جونی مامان ارمیا خر...

به نام خدا پرهام معمولا بعد از این که غذاش رو می خوره, خیلی سریع!! می ره پشت مبلی آروم می شینه و تکیه می ده و در سکوت کامل منتظر می شینه تا من یا باباش بریم باهاش بازی کنیم و بگیم: دالللللللللی! عزیز دلم قربون اون آروم نشستنت! انگار خجالت می کشه که ما رو مجبور کنه باهاش بازی کنیم ولی نمی دونه این کارش ما رو وادار می کنه با عشق و علاقه ای هزارباره حتی درحالی که داریم از شدت کار یا گرسنگی می میریم بریم دنبالش! عزیز دلم! اینم یکی از اون صحنه هاست: چند هفته ی قبل عصر پنج شنبه رفتیم نیشابور و فردا غروبش برگشتیم. این عکس رو موقع رفتن از پرهام و بابایی گرفتم. ...

به نام خدا الان ساعت نزدیک سه بعد از ظهره. و پرهام عزیزم تازه خوابیده. منم فرصت رو غنیمت دیدم و اومدم اینجا. البته بعد از مرتب کردن چند باره ی خونه. توی این عکس شما پرهام رو می بینید که توی چرخ خرید نشسته. فکر کنم داره می گه: این دیگه کیه؟! ...

به نام خدا خدا وکیلی پرهام توی این عکس با عینک جناب عمو خوش تیپ شده یا نشده؟! کسی جواب نمی ده؟ چرا وبلاگ بچه ی من اینهمه بازدید کننده ی خاموش داره؟! نگاه می کنی می بینی 100 نفر اومدند عکس گل پسرم رو دیدند ولی چیزی ننوشتند! بابا حالا ما نخواستیم به ما رای بدید! چون ما که توی هیچ مسابقه ی آماری برنده نمی شیم بی خیال شدیم. من که مامان پرهام باشم همش دارم می دوم و کار های خونه و مدرسه رو انجام می دم و اصلا برای ساده ترین کارها بعضی وقتها وقت ندارم و فکر می کنم خوش به حال بعضی ها که چقدر وقت دارند و می تونند به همه ی وبلاگ ها و دوستانشون سر بزنند و با همه دوست بشند! بابا به خدا منم همتونو دوست دارم ولی وقتی برای دراز کردن دست دوستی ام نمی م...

به نام خدا پرهام تازگی ها خیلی علاقه منده که بره بیرون. مدام می گه: پاااا پاااا! یعنی بریم پارک! بعضی وقتا هم که می بینه شرایط مناسب نیست(قدرت تشخیص بچه مو دارید!) راضی می شه که پشت پنجره بشینه و گربه ها و پرنده ها و باغ دانشگاه فردوسی و ماشین و خود همسایه ها رو رصد کنه! توی این عکس هم داره درز گیر پنجره رو می کشه تا کنده بشه! توی این عکس هم شما اقا پرهام رو توی پارک نزدیک خونه می بینید. البته با توجه به این که من این عکس رو با روش نی نی وبلاگی!! اینجا گذاشتم نمی دونم چند نفر می بیننش!   ...